Grafsteen/Grabstein (fm:Sonstige, 10595 Wörter)

Vorwort

Diese Geschichte ist das Resutat einer, nur nebenbei ausgesprochenen, Herausforderung. "Es würde uns als Leser interresieren, mal eine Geschichte in deiner Muttersprache zu lesen." Ich, die Autorin, bin zwar in den Niederlanden geboren und aufgewachsen, wohne aber schon seit etlichen Jahren in der Schweiz und schreibe meine Geschichten in Deutsch. Ich veröffentliche sie auf zwei deutschen Sites, erogeschichten.com und elp. Die Geschichte besteht aus etwa 5000 Wörter, die andere Hälfte ist die deutsche Übersetzung. Um nur diese zu lesen, einfach unten auf: Der Rest besteht aus xxx Zeilen drücken.

Voorwoord.

Dit verhaal is het resultaat van een, terloops uitgesproken, uitdaging. "Het zou voor ons als lezers, een uitdaging zijn, eens een verhaal in jouw moedertaal te lezen." Ik ben in Nederland geboren en opgegroeid, maar woon al jaren in Zwitserland, en schrijf mijn verhalen in het duits, te lezen zijn ze op twee duitse Sites, erogeschichten .com en elp. Het verhaal bestaat uit ongeveer 5000 wooorden, de andere helft is het orgineel.

Grafsteen

© Reen van de Magerhorst

Gloria da Silva

11. 6. 1861 - 23. 8. 1902

In eeuwige Liefde

Artur

Dat stond op een grafsteen die in mijn tuin lag.

***

Zenuwachtig en in gedachten verzonken liep ik het huis in. Mijn eerste huis, en dan zoiets. Ik had geen idee wat ik daar mee aan moest. Bij een faillissemenstveiling had ik dit huis gekocht, het lag wel wat afgelegen, maar dat was voor mij geen probleem. Voor mijn plannen was het precies goed. Het huis was eigenlijk goed onderhouden, er moest wel wat aan gedaan worden, maar dat zijn peanuts.

Ik had sinds jaren goed verdiend en wilde me uit het leven terugtrekken. Daar kenden ze me alleen onder mijn alias, en onder deze wilde ik mijn ,memoires' schrijven. ,Belevenissen van een gezelschapsdame' of ,Ontmoetingen met vrijers' of ,Wat een hoer zoal meemaakt', dat wist ik nog niet precies. In mijn huis, een klein landhuisje, voor een speculant gebouwd, die in grote stijl geleefd had en even groot failliet gegaan was, was een wellnessoase die deze naam meer als verdiende. Zes van acht slaapkamers hadden een eigen badkamer, de keuken zou in een restaurant niet misstaan, woon- en eetkamer waren navenant, een kleine ontbijtkamer, een speelkamer, een herenkamer, alles echt chic ingericht, dus het was ideaal om hier een pension of hoteletje te voeren.

Mijn spaargeld, een klein inkomen uit kadootjes die dankbare ex-vrijers braaf iedere maand overmaakten, niet veel, een keer 400, drie keer 250, vier keer 200, de royalties van mijn boek of boeken, een paar gasten- dat moest genoeg opbrengen om goed te leven. Af en toe zou ik een van dankbaren eens uitnodigen, natuurlijk hoefden die dan alleen de kostprijs te betalen, mischien eens een gast verwennen , er zo af en toe een klein eenmalig kadootje er bij krijgen, wie weet. Zo had ik mij dat voorgesteld, en zo zou ik het doen.

***

Maar nu. Dit: éZo iets'. Een grafsteen. In de achterste hoek van de tuin, onder bomen en struiken.

Gloria da Silva

11.6. 1861 - 23. 8. 1902

Klicken Sie hier für den Rest dieser Geschichte (noch 1253 Zeilen)